آري قصه هميشه اين چنين بوده است

گفتي از دلتنگي هايم ديگر سخن نگويم

من امشب دلتنگي هايم را به دست باد سپردم

تا اين باد با دلتنگي هايم چه كند؟

آيا دلتنگي هاي مرا به دريا خواهد برد؟

وفريادش را با فرياد موج هاي بيتاب يكي خواهد كرد؟

يا در اين شب باراني .......

بر سنگفرش كوچه هاي خلوت جاريش ميكند

يا شايد در شبي مهتاب

آن ها را به نگاه به يك غريبه كه به ماه خيره شده بسپارد!

يا شايد در نگاهي سرد

در گوش دو پيكر خسته در خواب زمزمه اش كند؟

آيا كسي دلتنگي هاي مرا خواهد شنيد؟

دلتنگي هايم را به باد سپرده ام........

شايد اين باد دلتنگي مرا

در گوش تو اي ناب تر از غزل هايم زمزمه كند!

بگذار برايت بگويم

كه امشب سخت دلتنگت هستم...........!

غـروبـا میون هــفته بر سـر قـبر یه عاشـق

    یـه جوون مـیاد مـیزاره گـلای
سـرخ شـقایـق

        بی صـدا میشکنه بغضش روی سـنـگ قبـر
دلدار

             اشک میریزه از دو چـشـمش مثل بارون وقت
دیدار

                  زیر لب با گـریه مـیگه : مـهـربونم بی
وفایـی

            رفتی و نیـسـتی بدونی چـه جـگر سـوزه
جـدایی

        آخه من تو رو می خواستم اون نجـیـب خوب و پاک

   اون
صـدای مهـربون ، نه سـکــوت ســرد خــاک

تویی که نگاه پاکت مـرهـم زخـم
دلــــم بـود

    دیدنـت حـتی یه لـحــظه راه حـل مشکـلـم
بود

         تو که ریـشه کردی بـا من، توی خـاک بی
قراری

              تو که گفتی با جـدایی هـیـچ مـیونه ای
نداری

                   پس چـرا تنهام گذاشـتی توی این فـصل
ســیاهی

                      تو عـزیـزترینی اما یه رفیـق نــیـمه
راهــی

                          داغ رفتنـت عـزیـزم خط کـشـیـد رو بـودن
مـن

                              رفتی و دیگـه چـه فایده ناله و ضـجـّه و
شیـون

                         تو سـفر کردی به خـورشـید ،رفتی اونور
دقایق

                   منـو جا گذاشتی اینجا با دلی خـســته و
عاشـق

               نمـیـخـوام بی تو بمـونم ، بی تـو زندگی
حرومــه

              تو که پیش من نبـاشـی ، هـمـه چـی برام
تمـومه

              عاشـق خـسـته و تنها سـر گـذاشـت رو خاک
نمناک

              گفت جگر گـوشـه ی عـشـقو دادمـش دسـت توای
خاک

                 نزاری تنها بمونـه ، هــمـدم چـشـم سـیـاش
باش

                     شونه کن موهاشو آروم ، شـبا قصـه گو بـراش
باش

                       و غـروب با اون غـرورش نتونسـت دووم
بـیـــاره

                          پاکشـیـداز آسـمـون و جاشـو داد به یـک
سـتاره

                              اون جــوون داغ دیـده با دلـی
شـکـسـته از غـم

                              بوسـه زد رو خـاک یار و دور
شد آهسـته و کم کم

ولی چند قدم که دور شد دوباره گـریه رو سـر داد

                              روشــــو بــر
گــردونـــد و داد زد

                              بـه خـدا نـمــیـری از
یاد

باز هم ترانه های ناتمام

سر گردان میان هوای پر باد و باران دلم

چه می کند این پاییز با دلم!

عجب حال و هوای عاشقانه ایست

این روزهای خنک پاییزی

نسیمی که زیر پوست صبح من می رقصد

هر چند صبح تنهایی ست

و آفتاب کوچک ظهرهایش

با تمام نبودنت

دلتنگی غروب غمناکش

و سکوت دلگیر شب هایی که:

جای خالی تو را در آغوش جستجو میکند

و این پاییز چه می کند با دل من!

یاد بارانی که روی پوست من و تو نم زد

و ما گفتیم عشق را زیر باران دیدیم

من به پاییز بودن تمام سال عادت کرده ام!

اما به ندیدن تو...

امکان هجرت تو

تراوش می کند،از خطوط مبهم نگاهت

من پیشتر،دیده بودم

جرقه محال ماندنت را

در سایش دستانمان به رفتنت ایمان دارم،

چون ماهی آزاد به جریان آب

نبودنت،

مرا در سطح بزرگ اشکهایم پر از عطش میکند

چقدر سنگین شده اند شانه هایم!

آخر بعد از تو ترازوی تنهایی ام شده اند...

I Miss You You are there And I am here Thinking about how much I love you Thinking about how much I respect you Thinking about how much I miss you You are there And I am here Thinking about how much I cannot wait Until we are together again Thinking about how much I will appreciate More than ever The time We will spend together I love you

دلتنگ توئم تو آن جایی و من اینجا در این فکر که تا چه حد دوستت دارم در این فکر که تا چه حد برایم با ارزشی در این فکر که تا چه حد دلتنگ توئم تو آن جایی و من اینجا در این فکر که تا چه حد در اشتیاقِ با دیگر در کنار تو بودنم در این فکر که چگونه بیش از همیشه قدر آن زمان که در کنار هم خواهیم بود را خواهم دانست دوستت دارم

ترس از عشق، ترس از زندگي است، آنان كه از عشق

مي گريزند، مردگاني بيش نيستند

اینــــ  بـــــار  ڪــــہ آمــــدے

دستــانتــ  را  روے  قلبمـــ بـــگـذار

تـــــا  بفهمــے  اینــــ دلــــ  …

بــــا  دیــــد نــــ  تــــــــو

نــمــے  تــپـــد

مــے  لـــــــرزد