من دل به غم تو بسته دارم ای دوست

درد تو به جان خسته دارم ای دوست

گفتی که به دل شکستگان نزدیکم

من نیز دلی شکسته دارم ای دوست

راه تو به هر قدم که پویند خوش است

وصل تو به هر سبب که جویند خوش است

روی تو به هر دیده که بینند نکوست

نام تو به هر زبان که گویند خوش است

مجنون و پریشان تو ام دستم گیر

چون دانی کز آن تو ام دستم گیر

هر بی سر و پایی دستگیری دارد

من بی سرو سامان تو ام دستم گیر

ای دوست قبولم کن و جانم بستان

مستم کن و از هر دوجهانم بستان

با هر چه دلم قرار گیرد بی تو

آتش به من اندر زن و آنم بستان

وا فریادا ز عشق وا فریادا

کارم به یکی طرفه نگار افتادا

گر داد من شکسته دادا، دادا

ورنه من و عشق هر چه بادا بادا

عشق از ازل است و تا ابد خواهد بود

جوینده عشق بی عدد خواهد بود

فردا که قیامت آشکارا گردد

هر دل که نه عاشق است رد خواهد بود

ای روی تو مهر عالم آرای همه

وصل تو شب و روز تمنای همه

گر بادگران به زمنی وای به من

گر با همه کس همچو منی وای همه

سلام دخترک پولدار،خوشگل،با کلاس!
وقتی به من بی پول،زشت،بی کلاس نه میگویی خنده
ام میگیرد!
چون میدانم مقصد جفتمان
یکیست!
خاک…




موهایم
را تراشیده ام
مویی که دست در آن کشیده نشود بودنش بیهوده
است





تنها مانده ام
در روزگاری که شیرینی نیست تا برایش
فرهاد شوم
همه تلخند




حالا که نیستی بوسه هایم را نثار دیوار
های اتاقم میکنم!
همان دیوارهایی که دستهایت را می چسباندی به آنها و چشم هایت
را می
بستی و …
یادت می آید…





ﺗﺎ ﻣﺎﻝِ ﯾﮑﯽ ﻣﯿﺸﯽ
،
ﺑﻘﯿﻪ ؛ ﺗﺎﺯﻩ ﯾﺎﺩﺷﻮﻥ ﻣﯿﺎﺩ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺘﺖ
ﺩﺍﺭﻥ …




ﺑﻨـﺪﺑﻨــﺪِ
ﻭﺟـــﻮﺩﻣـ ﺑـــﻪ ﻟـــﺮﺯﻩ ﺩﺭﻣــــﯽ ﺁﯾـﺪ
ﻭﻗــــﺘﯽ ﺗـــﺼﻮﺭ ﻣﯿﮑﻨﻤـ ﻋﺸﻘـــﻤـ
“
ﻋﺰﯾﺰﻣـ ” ﻫــﺂﯾﺶ ﺭﺁ ﺩﺭ ﮔـــﻮﺵ ﺩﯾﮕـــﺮﯼ ﺯﻣﺰﻣـﻩ ﻣﯽ
ﮐـﻨﺪ…








یه روزهایی هست که دلم می خواد بیام
پیشت
بشینم و مثل روزای دور دست همو بگیریم
ومن احساس کنم که فقط من تو
زندگیت بودم
ولی افسوس نه تو با وفا ماندی و نه من
طاقت این خیانت بی
انتهایت…

باز باران نه نگویید با ترانه می سرایم این ترانه جور دیگر

باز باران بی ترانه دانه دانه بر بام خانه

یادم آید روز باران پا به پای بغض سنگین تلخ و غمگین دل شکسته اشک ریزان عاشقی سرخورده بودم

می دریدم قلب خود را

دور می گشتی تو از من

با دو چشم خیس و گریان

می شنیدم از دل خود این نوای کودکانه

پر بهانه زود برگردی به خانه

یادت آید هستی من آن دل تو جار می زد

این ترانه باز باران باز می گردم به خانه

آموخته ام که خداعشق است

وعشق تنهاخداست

آموخته ام که وقتی ناامیدمی شوم

خداباتمام عظمتش

عاشقانه انتظارمی کشد دوباره به رحمت او امیدوارشوم

آموخته ام اگرتاکنون به آنچه خواستم نرسیدم

خدابرایم بهترش رادرنظرگرفته

آموخته ام که زندگی دشواراست

ولی من ازاوسخت ترم...

خدایا یه چیزی میگم ناراحت نشو ، دنیات ته نامردیه.

(دلگیرم)

از اعماق رویاهایم ،فریادهایم را سکوت میکنم تا در حقیقت بمیرد این جسد متحرک میان اینهمه دروغ های واقعی زیر آوارهای باران مانده ام با چتر آهنی میشوید خوبی هایم ،را نمیبرد پلیدیهایم را ، بس که سنگین شده ام سیل ها هم طرفم نمی آیند بی تو من اینم نه کمتر نه بیشتر

ترشحات خوبی هایت به سنگین ترین نقطه قلبم رسیده است سبک تر شده ام حالا،مثل پروانه استشهاد سلولهای بدنم گواهی میدهد به بیکران شدن روحم در انزوای جسمت من در ترانه های تو غرق شده ام جنگ دست و پایم بی فایده است وقتی روحم را از چنگم در اورده ای من با تو زنده ام یا مرده ؟

برای دیدن کامل به ادامه مطلب مراجعه کنید.